Teun Jonker, pionier in zorg en innovatie, gaat met pensioen

Teun is vanaf het begin betrokken geweest bij Altide en speelde een belangrijke rol bij de oprichting van het eerdere Zorgcentrale Noord. Hij was een van de grondleggers van het bedrijf in 1993. Samen met de collega’s heeft hij zorg op afstand en daarmee Altide op de kaart gezet. 

Dat hij in de zorg terecht kwam, was zo vanzelfsprekend nog niet. Want als kleine jongen in het Sallandse dorp Okkenbroek leek een keuze voor de LTS een meer dan logische. “Op de LTS maakten ze een elektricien van me. Het was mijn mentor die op een gegeven moment zei: ‘Ik weet niet of je heel gelukkig wordt van de techniek. Je zou eigenlijk met mensen moeten werken.’ Die opmerking is blijven hangen. Ik maakte braaf de opleiding af en werkte zelfs nog een blauwe maandag op de bouw. Maar al snel kwam ik erachter dat het inderdaad niks voor mij was en dat mijn mentor gelijk had.”

Teun volgde zijn hart en begon in 1980 met de opleiding hbo Verpleegkunde aan de Academie voor Gezondheidszorg, wat nu Windesheim is. Het was een schot in de roos. “Tijdens mijn stage bij de plaatselijke kruiswerkvereniging in Pesse kwam alles samen. Daar verleenden we zorg aan de inwoners in hun eigen omgeving met zelfregie. Dat zouden we nu ‘passende zorg’ noemen.” 

Als een van de weinige mannelijke studenten viel Teun op tussen alle meiden. De opleiding bracht hem dan ook niet alleen de liefde voor het vak, ook ontmoette hij er Tineke. Al meer dan 40 jaar zijn ze getrouwd. Samen kregen ze twee kinderen: Ingrid en Stephan, die inmiddels zijn uitgevlogen. Ook heeft hij nu zo’n tien jaar zijn vaste oppasdag voor kleinkinderen Hugo en Eva. “Op een gegeven moment werkte ik te hard en te veel. Toen ben ik één dag in de week vrij gaan nemen en ging ik oppassen. Het is mooi dat ik de tijd en ruimte voor ze heb. Die kinderen zijn enorme spiegels.”

Wat nu ondenkbaar is, was halverwege de jaren ’80 wel het geval: Teun kon geen baan in de zorg vinden. Waar Tineke leerlingverpleegkundige werd in Ziekenhuis Bethesda in Hoogeveen, leek Teun de stap te maken naar de militaire dienst. Uiteindelijk werd hij niet opgeroepen en ging eerst werken in het ziekenvervoer en op de ambulance. “Het was niet echt mijn roeping. Uiteindelijk ging ik aan de slag bij de provinciale Drentse Kruisvereniging. Ik plande de kraamzorg, nam de telefoon op en zorgde dat de kraamverzorgster werd ingezet. Ik was er een van de eerste mannen die ook zelf de kraamzorg in ging. Dat was heel bijzonder voor die tijd.” Teun leidde er kraamverzorgenden op. Dat stopte, wat hij heel jammer vond. “Met opleiden en het meenemen van jonge mensen in het vak heb ik altijd iets gehad.”

Hij maakte de overstap naar een baan als wijkverpleegkundige bij Kruiswerk Drenthe in Westerbork. “Daar kwam gelijk dat gevoel van mijn stage in Pesse weer terug. Allround en midden in het dorp aan het werk.” Het bleek uiteindelijk de opstap te zijn naar de plek wat nu Altide is. 

Er kwam een pilot van drie maanden voor de bereikbaarheid via het nieuw opgerichte ‘Loket Kruiswerk Drenthe’, in de volksmond: ‘Het Loket’. We startten met zes tafels met op elke tafel één telefoontoestel, maar zonder computer. Op elke tafel stonden klappers en bakjes met briefjes wat je wel en niet kon zeggen aan de telefoon. We deden aan de hand van briefjes in de bakjes de tellingen, waarna de factuur voor de zorgorganisaties werd gemaakt. “Toen de pilot eenmaal onderweg was, gebeurde er zoveel dat ik echt gemotiveerd doorgegaan ben. Ik volgde een managementopleiding, zodat ik ook theoretisch goed onderlegd was. Ik stopte als stafverpleegkundige en werd teamleider.” 

Het Loket was geboren en werd later Zorgcentrale Noord (ZCN). Het was een initiatief van Kruiswerk Drenthe, wat nu Icare is, en zorgverzekeraar De Friesland. “Onze eerste telefooncentrale was gewoon een aantal telefoons met een module er bovenop. Zo begonnen we heel simpel met technologie. Om de wijkverpleegkundigen in de wijkgebouwen te bereiken hadden we faxen nodig. Wij gingen vervolgens zelf alle wijkgebouwen af om die faxen te installeren. Zo hoefden we niet meer te bellen, maar konden we een fax sturen." 

"De klanten waren tevreden vanaf het eerste moment en ons concept ging het hele land door. Zelfs Nederlandse schippers in Frankrijk belden ons met vragen over babyvoeding. Andere organisaties kregen ook belangstelling en we gingen werken met teamleiders op verschillende locaties. Ik schoof ondertussen meer op richting de directie.” 

Daarbij kwam dat meldkamers geen particuliere melddienst meer mochten doen. Dat is toen overgegaan naar ZCN en zo is de dienst persoonsalarmering ontstaan. “De wereld van de persoonsalarmering is heel veel elektrotechniek. Daarbij kwam mijn LTS toch nog goed van pas.”

Op dat moment deed ook sensortechnologie z’n entree. “Technologie werd steeds belangrijker en als ZCN vonden we dat we voorbereid moesten zijn. Ik ben de opleiding Zorg en Technologie gaan doen, wat nu de AHIP is. Vanuit mijn afstudeeropdracht deden we samen met TNO een proeftuin over de inzet van domotica. Ik werd gevraagd of ik fulltime met innovatie bezig wilde zijn. Dat was uiteindelijk net voor de coronaperiode, toen bij ons de dienst telemonitoring geboren werd.” De rol van innovatiemanager is Teun zijn laatste bij ZCN, wat na de fusie met NAAST in 2022 Altide is geworden.

"Omarm technologie, maar omarm elkaar ook vooral”, is Teun zijn credo. “Technologie is overal om ons heen, vorm je mening erover en gebruik het. Maar koester ook de menselijke contacten. Je kunt van bijvoorbeeld sociale media zeggen wat je wilt, maar het brengt mensen wel bij elkaar. Met mijn schoonvader van 90 kan ik dagelijks contact hebben door de socials zoals WhatsApp, maar we gaan ook regelmatig bij hem op bezoek.”

Teun kijkt uit naar zijn pensioen en de nieuwe fase in zijn leven. "Ik ga eerst even niks doen. Mantelzorgdingen, door met oppassen, wat uitrusten. De zomer in. Tineke gaat later dit jaar met pensioen. Ik zie mijn eigen pensionering als een innovatie van mezelf. Ik ga een andere fase in. Ik stop met fulltime werken en nu gaan er andere dingen op mijn pad komen. Hoewel hij de werkstructuur zal missen, is Teun klaar voor deze nieuwe fase. "Het kan gewoon nu. Ik wil de energie en power die ik nu nog heb gebruiken om goed te landen in een nieuwe fase."

“Het zijn juist de mensen die ik ga missen. De vele contacten die ik heb. Van een financiële winst werd ik nooit blij, wél van de positieve berichten en ervaringen van de mensen met wie ik werkte.” Teun kijkt met een glimlach terug op zijn loopbaan en is dankbaar voor de kansen die hij heeft gekregen. "Ik ben er trots op wat we met elkaar hebben bereikt afgelopen jaren en kijk uit naar de toekomst. Ik blijf nieuwsgierig en sta open voor nieuwe mogelijkheden, zowel binnen als buiten de zorg."